اون که هر چی ابر دنیاس خونه داره تو چشاش

اون که ناچاره بخنده اما گریه س خنده هاش

اون که تو شهرش غریبه با یه عالم آشنا

هیچ کدوم باور نکردن غربت تلخ صداش

اون منـــــــــــــم اون منــــــــــــــــــــــم

بغضمو تو گلوم می شکنـــــــــــــــــــم

اون که خیلی قصه داره رو لبای بی صداش

مونده فریادش تو سینه در نمی یاد از لباش

قد یه دنیا کتابه با یه عالم گفتنی

هر کدوم از غصه هاش هر کدوم از قصه هاش

اون منـــــــــــــــــم اون منـــــــــــــــــــــــــم

بغضمو تو گلوم می شکنـــــــــــــــــــــــــــم

¤ نویسنده: دخترک گریان

پیام های دیگران